Όταν ο άνθρωπος είς τήν πανάρχαια εποχή αντίκρισε καί εννόησε τα πρώτα, κατά αυτόν φυσικά φαινόμενα, ένοιωσε, έκπληξη καί τρόμο. Εκείνα πού υπέπεσαν στήν αντίληψη του πρώτα, ήταν το φώς καί το σκότος. Παν ό,τι υπάρχει στό φώς, υποπίπτει αμέσως στήν αντίληψη τού ανθρώπου, όσο απαίδευτος καί αν είναι. Το σκότος όμως περιβάλλει τα πάντα με μυστήριο καί αφήνει τήν φαντασία ελεύθερη να αναζητά τήν εξήγηση τού μυστηρίου αυτού. Η βόρειοι λαοί, Σκανδιναβοί κ.λπ πού ζούσαν περισσότερο στά σκότει τής νύχτας κατά τίς χειμερινές τροπές τού ηλίου, αναγκάστηκαν πρώτοι να εξερευνήσουν το μυστήριο τού σκότους, δυνάμωναν δε τήν φαντασία τους γιά τα διάφορα καιρικά φαινόμενα, όπως οι καταιγίδες οι κεραυνοί, οι βροντές, οι σεισμοί κ.λπ. Γι’ αυτό καί οι Λαοί αυτοί ίσως καί πρό τών Ελλήνων θεοποίησαν τίς δυνάμεις αυτές, καί, καταληφθέντες από έναν μυστικισμό δημιούργησαν τα μυστήρια, γιά να εξηγήσουν τίς αλήθειες πού κρύβονταν πίσω από τίς θεότητες καί γιά να επικοινωνήσουν μαζί τους. Η ανάγκη λοιπόν τών μυστηρίων παρουσιάστηκε στόν άνθρωπο από τα πρώτα του βήματα καί από τήν πρώτη στιγμή τής συνειδητής του υπάρξεως. Δεν υπάρχει Θρησκεία πού να μήν τα εισήγαγε έστω λίγο ή πολύ. Οι ανατολικοί όμως λαοί, ζώντες περισσότερο στό φώς, θεοοποίησαν πρώτα τίς θεότητες τού Ηλίου καί τής Σελήνης καί έφεραν αυτές ως ενάντιες πρός τούς θεούς τού σκότους. Το φώς λοιπόν καί το σκότος, με τα ιδιαίτερα φαινόμενά τους συμβολίζονται δι’ αναλόγων θεοτήτων, περί τών οποίων στρέφονται όλα τα μυστήρια τών αρχαίων αυτών λαών. Εξαιρετικό παράδειγμα είναι η ωραία παράδοση τής αρχαίας Ελληνικής θρησκείας, κατά τήν οποία ο θεός τού φωτός Απόλλων στίς χειμερινές εποχές ταξίδευε στίς σκοτεινές χώρες τού βορρά καί επανήρχετο κατά τήν άνοιξη. Γι’ αυτό καί ονομάζετο καί “Υπερβόριος Απόλλων”. Εφ’όσον λοιπόν τα μυστήρια συνδέονται κυρίως με τήν λατρεία τών θεών καί ημιθέων, είναι φυσικό να μπορούμε να πούμε πώς αρχίζουν από τής Θεογονίας διότι το μεγαλύτερο μυστήριο τού ανθρώπου ήταν καί θα είναι Θεός, εκδηλούμενος διά τών φυσικών φαινομένων, ( σκότος μαγνητισμός, ηλεκτρισμός κ.λπ )τών οποίων τήν δύναμη θέλει να εξευμενήσει η εκμηδενίσει καί, αναγκάστηκε να καταστήσει τήν θεότητα ψυχικό καταφύγιο καί να επικαλείται την αρωγή της όταν κινδυνεύει.
Αν λάβουμε υπ΄όψιν ότι καί κατά τούς σημερινούς χρόνους πού η επιστήμη μεταβλήθηκε σε μεταφυσική καί ονομάζει με ειδική ορολογία τα φυσικά φαινόμενα καί προσπαθεί να εξηγεί καί να βρίσκει τα αίτια καί τήν αιτία όλων τών όντων, καί ότι διατηρούνται ακόμη θρησκευτικά μυστήρια, μπορούμε να φανταστούμε με πόση ευλάβεια οι αρχαίοι αυτοί λαοί, τούς οποίους δέν είχε καταυγάσει το φώς τής επιστήμης, εμυούντο είς τα μυστήριά τους. Η Ελληνική Θεογονία μάς δίνει αρκετές ιδέες περί τών θεοποιήσεων τών φυσικών δυνάμεων, περί τού χάους καί τής γης, περί τού φωτός καί τού σκότους πού ήταν ίσως καί το κύριο θέμα τών μυστηρίων Αίγυπτος, Περσία, Ινδία, Ελλάδα μάς παρέχουν ενδείξεις μόνον τού πώς παρήχθησαν τα μυστήρια, αλλά λόγω τής πυρπολήσεως τής βιβλιοθήκης τής Αλεξάνδρειας καί τής υποχρεώσεως πάντων τών μυουμένων να κρατήσουν μυστικότητα σε οτιδήποτε τούς διδάσκονταν καί τούς φανερόνονταν, δυσκολευόμαστε να γνωρίσουμε λεπτομερείς περιγραφές. Σε όλα τα μυστήρια κυρίαρχος ήταν ο συμβολισμός. Στήν Αίγυπτο οι μυήσεις γίνονταν στήν μεγάλη Πυραμίδα τού Χέοπος, στό υπερθαυμάσιον από αρχιτεκτονικής καί μαθηματικής απόψεως εκείνο μεγαλούργημα, με τίς εκπληκτικές αναλογίες του πού ήταν το σύμβολο τού Σύμπαντος. Οι τέσσερις πλευρές τής βάσεως είναι προσανατολισμένες με τα 4 σημεία τού ορίζοντος. Το ύψος της Χ1.000.000, είναι η απόσταση τής γής από τόν ήλιο, πράγμα πού μόνο το 1900 μ.Χ διαπιστώθηκε. Άλλες μετρήσεις βρίσκουν τήν πρόσπτωση τού Ισημερινού, το ειδικό βάρος τής γής κ.α. πολλές αναλογίες γιά τίς οποίες δέν θα επεκταθώ λόγω οικονομίας χώρου. Οι άνθρωποι αυτοί, με τίς μυστηριακές σκέψεις, με τούς ήρεμους καί βαθείς διαλογισμούς, είναι κατά κάποιον τρόπο καί οι εκ τών δημιουργών τών μυστηρίων. Είς τήν αρχαιότατην Ελληνικήν εποχή, τήν μεταξύ τής περιόδου τού θρύλου καί τής περιόδου τής ιστορίας, βρίσκει κανείς έναν ανώτερο πολιτισμό, ο οποίος εξελίχθηκε καί μεγάλωσε γιά να φέρει τήν δάδα του σε ιλιγγιώδη ύψη καί να καταυγάσει τήν σκωτία στήν οποία ζούσε ο άνθρωπος. Παρ’ όλη τήν πρόοδο τών τεχνών καί τών επιστημών, ο σύγχρονος πολιτισμός αναγκάζεται να στραφή αιώνες πίσω καί να σταματήσει το ερευνητικό βλέμμα του πρός το αρχαίο πνεύμα καί τα μνημεία του με θαυμασμό, τα μνημεία, στά οποία ετελούντο καί τα ιερά αρχαία μυστήρια, πού θα είναι στούς αιώνες η άσβεστη λυχνία πού εκπέμπει μέχρι σήμερα ακτίνες πολιτισμένου φωτός. Αντίστοιχος τών Πυραμίδων είναι καί η μητέρα Ακρόπολις, η παράδοσις τής οποίας, ελάχιστα γνωστή, μεταδόθηκε μόνον προφορικά σε κύκλους παλαιών καί νεοτέρων αρχιτεκτόνων, πού ουδέποτε όμως είδε το φώς τής δημοσιότητος. Αφορά δε η παράδοσις, σχετικές αναλογίες τών καλλιτεχνικών μνημείων εν συγκρίσει πρός το πεδίο τής Αττικής. Η μόνη διαφορά της από τίς Πυραμίδες είναι ότι αυτές μεν χτίστηκαν με βάση τήν γεωμετρική αρμονία. Ετσι καί ο Παρθενώνας παρίστανε τόν Υμηττόν, το Ερέχθειον, παρίστανε τήν Πάρνηθα, καί το καταστραμένο άγαλμα τής Παλλάδος Αθηνάς παρίστανε τόν Αγχεσμον. Κατά τόν Παυσανία ο Αγχεσμος ήταν κορυφή με άγαλμα τού Ολυμπίου Διός, κατά τις επεκρατέστερες όμως γνώμες ήταν ο Λυκαβηττός. Τα τρία αυτά Αριστουργήματα παρίσταναν το ανάλογο Τρίγωνο. Ετσι, λοιπόν, η Σοφία τού ΜΑΤΣ μαζί με τήν Ισχύν τής δημιουργικής γνώσεως τών Πυραμίδων καί το Κάλλος τής Οπτικής Αρμονίας τής Ακροπόλεως, συμπλήρωναν το Θείο Τρίγωνο. Κατά τόν φιλόσοφο καί καθηγητή τού πανεπιστημίου, αείμνηστον, Κον Θοδωρακόπουλο οι συμμετρικοί κίονες τού Παρθενώνος συμβολίζουν τήν Ισοπολιτεία τού Περικλέους καί τήν Στερεάν επί τής Λαϊκής δυνάμεως. Τίς ίδιες αρχιτεκτονικές αναλογίες βρίσκουμε καί στόν Ναό τού Επικουρείου Απόλλωνος είς τήν Φυγαλίαν, έργο τού αρχιτέκτονος Ικτίονος, όπως καί σε άλλους αρχαίους Ελληνικούς ναούς, όπου συνήρχοντο οι φωτισμένοι πρόγονοί μας γιά να σταθεροποιήσουν τίς θεωρίες περί υπάρξεως καί τούς διαφόρους φυσικούς καί κοσμικούς νόμους διά τών μυστηρίων καί νεωτέρου Ελληνικού κόσμου……